Narodowy Apostolski Kościół Katolicki
w USA
Wiadomość powitalna od Prymasa, Michel Joseph Pugin, O.S.B.
Chwała niech będzie Najświętszej Trójcy.
Witamy Cię w imieniu naszego błogosławionego założyciela, Monseñora Carlosa Duarte Costa (byłego biskupa Botucatu
w Brazylii).
Mamy nadzieję i modlimy się, abyś odwiedzając naszą stronę znalazł u nas dom.
Jesteśmy Kościołem wierzących, którzy żyją zgodnie z przesłaniem Ewangelii; wspólnotą chrześcijańską, przyjazną
i wyrozumiałą dla wszystkich.
Każda istota ludzka jest dzieckiem Boga i dlatego wszystkie Jego dzieci są tak samo kochane.
Jezus powiedział: "Miłujcie się wzajemnie tak, jak Ja was umiłowałem".
Naszą misją jest odzwierciedlać obraz Chrystusa, aby kochać WSZYSTKIE osoby bezwarunkowo bez zastrzeżeń.
Zapraszamy was, abyście przybyli i podróżowali z nami, gdy dzielimy się miłością Boga w budowaniu Jego Królestwa.
Niech Bóg Cię błogosławi.
Jego Ekscelencja
Ks. Bp. Carlos Duarte Costa
Krótka informacja o założycielu, Jego Ekscelencji Ks. Bp. Carlos Duarte Costa
(ur. 21 lipca 1888 w Rio de Janeiro, zm. 26 marca 1961 w Rio de Janeiro) – brazylijski duchowny katolicki, biskup Botucatu w latach 1924-1937, biskup tytularny Maura w latach 1937-1961, ekskomunikowany przez papieża Piusa XII w 1945 roku. Założyciel i prymas Brazylijskiego Katolickiego Kościoła Apostolskiego.
(źródło : https://pl.wikipedia.org/wiki/Carlos_Duarte_Costa)
Ks. Bp. Carlos Duarte Costa
Prymasem naszego Kościoła jest
Ks.bp. Michel Joseph Pugin, O.S.B.
Jego Eminencja Michel Joseph Pugin, O.S.B. jest benedyktyńskim zakonnikiem i wraz z wielebnym Kennethem C. Rosatojest założycielem, i biskupem prymasem Kościoła katolickiego w Ameryce. W 2014 r. Kościół przyjął nową nazwę i obecnie jest nazywany Narodowym Katolickim Kościołem Apostolskim w Stanach Zjednoczonych (nie rzymski).
Biskup Michel jest kolebkowym katolikiem, a jego miłość do Boga i Kościoła uczyniła go tym, kim jest dzisiaj, człowiekiem pełnym współczucia i miłości dla całego stworzenia Bożego. Urodzony i wychowany w Kanadzie, w prowincji Quebec.
Biskup Michel posiada tytuł licencjata z filozofii na Uniwersytecie w Ottawie i licencjat z teologii z Washington TheologicalInstitute. Biskup Michel złożył uroczyste Ślubywieczystą jako benedyktyn w 1982 r. Został wyświęcony na kapłana w 1983 r. Święcenia biskupie przyjął w 1993 r.
Był pastorem, profesorem, kapelanem, wykładowcą i kierownikiem duchowym i doradcą. W połowie lat 80. był również członkiem rady dyrektorów pierwszego hospicjum na AIDS / HIV w Ottawie w Kanadzie.
Biskup Michel podąża za wezwaniem Pana, aby poświęcić energię, którą otrzymał od Boga, promując pokój i harmonię. Uczynił to poprzez Świątynię Adath Or, Centrum Odnowy Żydów i JAM, która promuje pokój między Żydami, chrześcijanami i muzułmanami na południu Florydy.
W 2010 r. Biskup Michel udał się na Haiti po straszliwym, niszczycielskim trzęsieniu ziemi, aby pomóc odnowić Fundację RENMEN i być duchowym ojcem dla dzieci.
Biskup Michel kontynuuje podróż do Ameryki Środkowej i Południowej, Afryki i Europy ustanawiając i budując Królestwo Boże, w następującej modlitwie Jezusa; "Wszyscy mogą być jedno- jak ty i ja”
Kim jesteśmy?
NCACUS jest częścią Kościoła katolickiego i apostolskiego założonego przez Naszego Pana Jezusa Chrystusa i tak długo, jak zachowuje swoją słuszną sukcesję, sakramenty są podawane w sposób właściwy.
Wyznajemy Atanazy, Credo Nicejskie i Apostolskie i wierzymy w oświadczenia pierwszych siedmiu chrześcijańskich soborów powszechnych.
Akceptujemy, że biskup Rzymu (papież- który zasiada w katedrze św. Piotra)jest "Primus interPares" (pierwszym wśród równych) w Kościele katolickim.
Wierzymy, że moc Kościoła opiera się na autorytecie biskupów zebranych w radzie.
1. NCACUS wierzy, że siedem sakramentów jest instytucją boską.
2. Odrzucamy arianizm i inne herezje, które naruszają doktrynę katolicką.
3. Wierzymy, że Najświętsza Maryja Panna jest naprawdę Matką Boga, "Theotokos", przez którą nasz Zbawiciel Jezus Chrystus narodził się na świecie; Ma wielką moc wstawienniczą i poszukujemy jej modlitw i wstawiennictwa w imieniu nas samych, Kościoła i świata.
4. Wierzymy w kapłaństwo mężczyzn. Cenimy celibat jako dar Ducha Świętego, który dawany jest niektórym.
5. Wierzymy, że życie zaczyna się od poczęcia i dlatego odrzuca akt aborcji,jako środek do końca ludzkiego życia.
6. Uważamy, że stosowanie środków antykoncepcyjnych, jako kontroli urodzeń jest częścią wolności sumienia jednostki.
7. Jesteśmy katolicką rodziną wyznaniową posiadającą jurysdykcję na terytorium Stanów Zjednoczonych, Włoch, Kolumbii, Kuby, Republiki Dominikany, Niemiec i Wielkiej Brytanii.
8. Jesteśmy Kościołem sakramentalnym, przyjmujemy pełnię chrześcijaństwa wyrażoną w tradycji katolickiej; podtrzymujemy nauki wiary, które przekazali nam Apostołowie przez Jezusa Chrystusa; wyznajemy jedną świętą wiarę katolicką i apostolską wyrażoną w niepodzielnych soborach kościelnych.
9. Posiadamy ważną sukcesję apostolską od Bp. Carlos Duarte Costa, który był rzymskokatolickim biskupem Tytularnej Stolicy Maurów i Ordynariuszem Botucatu w Brazylii. Dom Carlos Duarte Costa założył Igreja Catolica Apostolica Brasileira w dniu 6 lipca 1945 roku, a następnie Kościół zaczął rozprzestrzeniać się na inne narody.
Sukcesja Apostolska
Doktryna sukcesji apostolskiej stwierdza, że Chrystus udzielił pełnej sakramentalnej władzy Kościoła Dwunastu Apostołom w sakramencie święceń, czyniąc ich pierwszymi biskupami. Przekazując pełnię sakramentu święceń Apostołom, otrzymali oni upoważnienie do udzielania sakramentu Święceń innym, w ten sposób konsekrując więcej biskupów w bezpośredniej linii, która może wywodzić swój początek z Dwunastu Apostołów i Chrystusa.
To bezpośrednie następstwo biskupów od apostołów do współczesnych biskupów jest określana jako sukcesja apostolska.
Chrystus powierzył Apostołom kierownictwo wspólnoty wierzących, a także obowiązek przekazywania i zachowania "depozytu wiary" po łacinie "DEPOSITUM FIDEI" (to znaczy doświadczenie Chrystusa i jego nauki zawarte w doktrynalnej "tradycji" przekazywanej od czasów apostołów i spisanej części, którą jest Pismo).
Apostołowie przekazali ten urząd i władzę, następcom wyświęcając biskupów, aby podążali za nimi.
Sukcesja apostolska:
MICHEL JOSEPH PUGIN został konsekrowany diecezjalnym biskupem diecezji Outaouais Katolickiego Kościoła Apostolskiego w Kanadzie 1 maja 1993 r. przez Justo Roque Gonzalez Trimiño, kanclerza ICAN w Stanach Zjednoczonych,
Prymasa Katolickiego Kościoła Apostolskiego w Ameryce Północnej i biskupa diecezji nowojorskiej; Wspomagany przez Jose Juana Villegasa, biskupa pomocniczego diecezji nowojorskiej Katolickiego Kościoła Apostolskiego w Ameryce Północnej i przewodniczącego kolegium biskupów Katolickiego Kościoła Apostolskiego w Ameryce Północnej oraz Josepha Hladneya, biskupa diecezjalnego, diecezji Miami - Fort Lauderdale Katolickiego Kościoła Apostolskiego w Ameryce Północnej.
JUSTO ROQUE GONZALEZ TRIMIÑO został konsekrowany diecezjalnym biskupem diecezji Manhattan i Trenton Kościoła Katolickiego Apostolstwa w Ameryce Północnej 5 marca 1989 r.przez Dom Luis Fernando CastilloMendez, Patriarchę Katolickiego Kościoła Apostolskiego Brazylii (ICAB) wspieranyego przez Dom BartolomeuSebastiãoVilela, Coadjutor Biskupa Brasilii i Wikariusza Generalny.
LUIS FERNANDO CASTILLO MENDEZ został konsekrowany na biskupa Katolickiego Kościoła Apostolskiego w Wenezueli 3 maja 1948 r. Przez Carlosa Duarte Costa, założyciela, prymasa i biskupa Katolickiego Kościoła Apostolskiego Brazylii, wspieranego przez Dom Salomão Ferraz, biskupa konsekrowanego przez Dom Carlos Duarte Costa, który powrócił do Kościoła rzymskokatolickiego i został przyjęty jako ważny biskup przez papieża Jana XXIII i został mianowany biskupem tytularnym Eleutherna.
CARLOS DUARTE COSTA został konsekrowany tytularnym biskupem Maury i biskupem diecezjalnym Botucatu w Sao Paulo, w Brazylii Kościoła rzymskokatolickiego 8 grudnia 1924 r. Przez Sebastiao Leme de Silveira Cintra Tytularnego biskupa Orthosi, który był również późniejszym kardynałem i arcybiskupem Rio de Janeiro. Duarte Costa ustanowił katolicki Kościół Apostolski Brazylii 6 lipca 1945 r. Po jego wydaleniu z Kościoła rzymskokatolickiego przez H.H. Pius XII.
(Pozostała sukcesja jest dzielona z Kościołem Rzymsko-Katolickim).
Wierzymy że:
Naszym obowiązkiem jest głoszenie Ewangelii Jezusa Chrystusa poprzez Pismo Święte, Jego nauki i tradycje wiary katolickiej.
Naszym obowiązkiem jest wielbienie Boga w celebracji Najświętszej Eucharystii, adoracji Jezusa w Najświętszym Sakramencie, który jest centrum naszej wiary i naszej modlitwy.
Naszym obowiązkiem jest wzbudzać we wszystkich ludziach miłość do Chrystusa, miłość do prawości i świadomość
ich obowiązków wobec Boga i innych bliźnich. Naszą misją, zgodnie z misją Chrystusa, jest zbagatelizowanie WSZYSTKICH DZIECI bez względu na ich sytuację czy postawę w życiu i ofiarowanie im bezwarunkowej miłości i przebaczenia Ojca, tak jak to uczynił Chrystus, gdy chodził po tej ziemi.
Naszym obowiązkiem jest oddać życie za Chrystusa, Jego Kościół i za siebie nawzajem. Naszym jedynym celem w tym życiu jako istot ludzkich jest kochać i przebaczać bezwarunkowo, tak jak Bóg kocha i przebacza nam bezwarunkowo. "Kochajcie się nawzajem, tak jak ja was kochałem", BEZ WYJĄTKÓW.
Naszym obowiązkiem jest wykonywanie Darów Ducha poprzez nasz kult i świadectwo.
Naszym obowiązkiem jest SŁUŻYĆ I CHRONIĆ POTRZEBY wszystkich ludzi odrzuconych przez społeczeństwo: ubogich, bezdomnych, porzuconych, starszych, maltretowanych, chorych, umierających, prześladowanych, imigrantów.
Naszym obowiązkiem jest sprowadzić WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI i BEZWARUNKOWĄ MIŁOŚĆ
do WSZYSTKICH ludzi, a to WYRZUCENIE zostało pozostawione Bogu.
Przez pierwsze 1000 lat chrześcijaństwa istniał w większości jeden zjednoczony Kościół, chociaż było wiele osób promujących podziały. W 1054 r. nastąpiło poważne zerwanie komunii obejmującej większą część Kościoła. Wschodnia część Kościoła (prawosławni) i zachodnia (katolicy rzymscy) zerwali ze sobą komunię poprzez wzajemne ekskomuniki.
Różni reformatorzy protestowali przeciwko nadużyciom rzymskokatolickim i ustanowili kilka wyznań protestanckich na kontynencie europejskim oraz Kościół anglikański w Anglii, znany jako Kościół Episkopalny w USA. Wszystkie te kościoły opuściły wspólnotę Kościoła Katolickiego, który odtąd był powszechnie nazywany Kościołem rzymskokatolickim.
Odrzucając koncepcję kapłaństwa, które składa ofiarę (Mszę) i zmieniając swoje obrzędy święceń w celu zinstytucjonalizowania tego odrzucenia kapłaństwa ofiarnego, wyznania te utraciły historyczny episkopat, a tym samym utraciły Rzeczywistą Obecność Chrystusa w swojej Eucharystii.
Tak właśnie Kościoły rzymskokatolickie i narodowe katolickie widzą smutna historię podziałów chrześcijaństwa. Istnieje wiele czynników, które spowodowały te podziały, zarówno teologiczne, polityczne, a nawet osobiste (małżeństwa Henryka VIII), ale ponieważ wszystkie one wiązały się z odrzuceniem autorytetu Biskupa Rzymu, Papieża, niezależność od władzy papieskiej jest czymś, co wszystkie te denominacje mają wspólnego.
W ten ogólny obraz niezależności od władzy papieskiej wszedł Ruch Katolików Niezależnych, choć z bardzo istotnymi różnicami. Chociaż „katolicyzm niezależny” jest dziś powszechnie znany, odgrywa ważną rolę w historii katolicyzmu.
Niezależny Ruch Katolicki różni się od różnych odłamów protestanckich. Narodowy katolicyzm zachował wiarę w sprawowanie Ofiary Mszy oraz w swoje kapłaństwo. Aby to zapewnić, niezależny katolicyzm zachował tradycje rzymskokatolickie i zachował te same obrzędy liturgiczne. W ten sposób nigdy nie utracił historycznego episkopatu, który zachował ważnie wyświęcone kapłaństwo.
Z tego powodu, w oczach Kościoła rzymskokatolickiego, Niezależny Katolicyzm jest postrzegany jako „oddzielony” od Rzymu, ale zachowujący Obowiązujące Sakramenty, a nie oddzielony i teologicznie ułomny, jak wyznania protestanckie, które uważane są za „naszych oddzielonych braci”.
Niezależny katolicyzm wywodzi się z jednego z dwóch źródeł historycznych.
Starszy ruch rozpoczął się w Europie na zakończenie Soboru Watykańskiego I w 1869 roku.
Główną troską tego Soboru Watykańskiego było promulgowanie papieskiej nieomylności, koncepcji i doktryny, której stanowczo sprzeciwiali się niektórzy biskupi, którzy postrzegali ją jako wykraczającą poza tradycyjną koncepcję Papieża jako „Pierwszego” wśród równych Kolegium Biskupi i oddzielanie się zbyt niezależnie od konsultacji z nimi. W odpowiedzi niektórzy teologowie niemieccy opuścili Kościół rzymskokatolicki i założyli Kościół katolicki poza Rzymem. Wyróżniali się, utrzymując swoją doktrynę na „starych praktykach” sprzed Soboru Watykańskiego, stąd są znani jako „starokatolicy”. Dziś w Stanach Zjednoczonych największym spadkobiercą tego ruchu jest Polski Narodowy Kościół Katolicki, założony w 1898 roku jako federacja parafii polskich niezależnych od Kościoła rzymskokatolickiego, uzyskująca prawomocne święcenia także za pośrednictwem Kościoła Starokatolickiego w Utrechcie. Kościół ten osiągnął niedawno porozumienie z Kościołem rzymskokatolickim, co pozwala na otwartą komunię między dwoma kościołami.
Drugie źródło narodowego katolicyzmu pochodzi z Kościoła rzymskokatolickiego w Brazylii.
Pod koniec II wojny światowej biskup Carlos Duarte Costa, biskup rzymskokatolicki, który wyraził dezaprobatę dla wielu praktyk Kościoła rzymskokatolickiego w Brazylii, co doprowadziło do ekskomuniki z Kościoła rzymskokatolickiego. Następnie 6 lipca 1945 r. założył Kościół Narodowy o nazwie „Igreja Catolica Apostolica do Brasil” (Katolicki Kościół Apostolski Brazylii). Ten ruch kościelny rozprzestrzenił się na kilka krajów i dotarł w 1947 roku do Stanów Zjednoczonych, dwa lata po jego założeniu w Brazylii.
Od wybrzeża do wybrzeża, narodowy ruch katolicki nadal się rozwija i rozprzestrzenia, niosąc Chrystusa wielu, którzy porzucili nadzieję na reformy katolickie, a nawet swój katolicyzm całkowicie.
Kościół ten różni się od Kościoła rzymskokatolickiego w części swej dyscypliny, ale zachowuje całą autentyczną teologię i doktrynę katolicką, jakie istniały przed Soborem Watykańskim I.
Różnice w dyscyplinie są następujące:
*Kler może zawierać związki malzenskie.
*Osoby rozwiedzione mogły przyjmować sakramenty.
* Osoby rozwiedzione mogą ponownie zawrzeć związek małżeński.
To tylko kilka najważniejszych różnic.
Jedną z pierwszych reform biskupa Carlosa Duarte Costy było tłumaczenie Mszy św. z łaciny na ojczysty język ludu. Kościół rzymskokatolicki skodyfikował tę samą zmianę prawie 30 lat później. Być może z biegiem czasu inne zmiany dyscyplinarne biskupa Carlosa Duarte Costy mogą zostać przyjęte również przez Rzym. W międzyczasie Kościół ten pozostaje żarzącą się pochodnią nadziei dla katolików potrzebujących akceptacji i zrozumienia.
Wierzenia i historia
Jeden rzymskokatolicki biskup Brazylii, wielebny Carlos Duarte Costa, dawniej biskup diecezji Botucatu (Botucatu to miasto w południowo-wschodniej Brazylii i znajduje się 224,8 km od São Paulo, stolicy stanu São Paulo) miał wizję zmian dla Kościoła.
W dużej mierze nieznany współczesnym katolikom, biskup Carlos Duarte Costa był uważany przez Watykan za buntownika i święty przez niezliczone tysiące, którym służył jego posługa. Adwokat ubogich, skrytykował skłonności polityczne Kościoła rzymskokatolickiego w Brazylii. Kościół, zdaniem Carlosa Duarte Costy, cieszył się pozycją łaski u bogatego rządu; rząd, w którym uprzywilejowani prosperowali, podczas gdy niezliczeni biedni głodowali na ulicach.
Duarte Costa krytycznie odnosił się do polityki milczenia Watykanu podczas II wojny światowej. Carlos Duarte Costa był orędownikiem zniesienia celibatu i wezwał do utworzenia „Narodowego Kościoła Katolickiego”, niezależnego od Rzymu. 7 lipca 1995 roku w Rio de Janeiro następcy biskupa Carlosa Duarte Costy świętowali Złoty Jubileusz założenia Ruchu Kościołów Narodowych.
Tłumy katolików głównego nurtu, z powodu rozwodów i ponownego małżeństwa lub praktyki sztucznej kontroli urodzeń, czują się niemile widziani w Kościele rzymskokatolickim. Zapraszamy wszystkich, którzy poprzez sakramenty Kościoła szukają szczerej relacji z Bogiem.
Narodowy Katolicki Kościół Apostolski w Stanach Zjednoczonych (nie-rzymski) jest zakorzeniony w Tradycji, wierzeniach i kulcie Kościoła rzymskokatolickiego z niewielkimi zmianami. Nasi księża są wyświęcani przez biskupów katolickich, których rodowód wywodzi się ze Świętego Kościoła Rzymskiego (Katolickiego), a zatem do Apostołów w nieprzerwanej sukcesji apostolskiej.
Przewielebny Michel Joseph Pugin, OSB jest założycielem i Prymasem NCACUS wraz z Wielebnym Ojcem Kennethem C. Rosato (w tym czasie) obecnie Biskupem jest współzałożycielem Narodowego Katolickiego Kościoła Apostolskiego w Stanach Zjednoczonych (nie-rzymskiego ). Kościół znany jest również pod akronimem „NCACUS”, założonym w 2003 roku.
Podobieństwa i różnice z kosciolem rzymskokatolickim:
Jesteśmy połączeni z Kościołem rzymskokatolickim przez biskupstwo i naszą wspólną wiarę, jaką wyznajemy w Credo Apostolskim, Credo Nicejskim i Credo Atanazego. Poniżej porównano praktykę wiary przyjętą przez NCACUS z obecnymi praktykami Kościoła rzymskokatolickiego.
Wszystkie sakramenty sprawowane przez NCACUS są uważane za WAŻNE przez Święty Kościół Rzymski (Katolicki).
*Podobnie jak Kościół rzymskokatolicki, uznajemy celibat duchownych za szczególny dar, który wzmacnia posługę tych, którzy dobrowolnie go wybierają i który jest potężnym świadectwem chwalebnego panowania Boga. Celibat w naszym kościele jest jednak kwestia wyboru, a nie przymusem.
*Podobnie jak Kościół rzymskokatolicki, ubolewamy nad tragedią rozwodu, ale w świetle Ewangelii nie uważamy, by wykluczenie katolików żyjących ponownie w związku małżeńskim z sakramentów było zgodne z duchem Chrystusa.
*W przeciwieństwie do Kościoła rzymskokatolickiego, rozwiedzeni katolicy mogą ponownie zawrzeć związek małżeński przed księdzem i przeżyć swoje małżeństwo w pełnej komunii z Kościołem.
*Podobnie jak Kościół rzymskokatolicki, chrzest postrzegamy jako sakrament wtajemniczenia, który udostępnia nam wszystkie inne sakramenty.
* Trzymamy się nauki św. Tomasza z Akwinu, która mówi: „musimy kierować się własnym sumieniem”.
W Konstytucji dogmatycznej o Kościele Soboru Watykańskiego II czytamy: „Kościół wie, że na wiele sposobów łączy się z ochrzczonymi, którzy są czczeni imieniem chrześcijan, ale którzy […] nie zachowali jedności ani komunii pod następca Piotra. Wielu bowiem czci Pismo Święte jako zasadę wiary i życia, którzy mają szczerą gorliwość religijną, którzy z miłością wierzą w Boga Ojca Wszechmogącego i Chrystusa, Syna Bożego Zbawiciela, którzy są zapieczętowani przez chrzest, który jednoczy ich z Chrystusem i którzy rzeczywiście uznają i przyjmują inne sakramenty w swoich Kościołach lub wspólnotach kościelnych. Wielu z nich posiada ważne biskupstwo, sprawuje Najświętszą Eucharystię i kultywuje kult Matki Bożej Dziewicy. Ponadto istnieje udział w modlitwie i duchowych korzyściach; ci chrześcijanie są rzeczywiście w jakiś realny sposób zjednoczeni z nami w Duchu Świętym, gdyż przez Jego dary i łaski działa również w nich Jego uświęcająca moc”.
Modlimy się, abyś znalazł u nas dom. Obyś znalazł spokój na swojej życiowej podróży.
Krótka historia
Ważne dokumenty:
http://ekumenizm.wiara.pl/files/old/ekumenizm.wiara.pl/elementy/Dekret_o_ekumenizmie.pdf
Strona Internetowa naszego Kosciola : https://www.ncacus.com